Poezi nga Fadil Abazi

Fadil Abazi

KTHEHU NË PRANVERË

Një ninullë dashurie kam këndu për ty
Në livadhet ku era përkund lulet
E gjetheve të malit ju thashë një melodi
Ato luhateshin me valsin e erës pa kthim
Sikur dallëndyshet që shkojnë fluturim
Kur pranvera të vij prap në lëndinat e mia
E rishtas era lulet ti përkund 
Lejlekët e dallëndyshet të vijnë fluturim
Pritja ime mbaron me perëndimin e ditës
E hëna me shfaqet me pikëllim
Dua të pyes ku je ti sonte
Shtegto e kthehu në viset tona
Aty ku jeta rifillon çdo pranverë
Portat e zemrës sime hapur kan një derë



DORUNTINË

Dashurine e ndërtove nê pritje
Në fushëbetejat e jetës
Ëndrrën përkunde në djep kohe
Besove ne fjalën e premtuar
Si shtojzavalle arratisur fatit
Mbërthyer në kujtesë pluhuri
Erdhe me ëndrrën e pambaruar
Për të konstatu besën e Konstantinit
Doruntinë e përtej shtatë kodrave
E përtej shtatë lëndinave
Doruntinë e shtatë vllezërve 
e shtatë rrëfimeve
Kush të solli
Kush të priti
A s'na thua Doruntinë



KËRKOJ

Në syrin tënd blu
Vendose pikëllimin
Që loti mos ta fshi
Në kornizat e pasqyrës
Në imazhe të thyera
Vendose buzëqeshjen
E në fund të detit
Lumturinë mbyllur në guacë

Ra një shi
Ta fshiu pikëllimin nga syri
Buzëqeshja tu kthye
Në imazhet 
E pasqyrës së thyer
Unë horizonteve të detit
Guacën do ta kërkoj
Lumturinë për ta kthyer




TA VEMI NË ZJARR

Në sytë e tu
Shof zjarrin e dashurisë
Me valë deti 
Dua ta shuaj zjarmin time
Më thuaj pa droje
Atë që ndjen edhe nëse ma djeg 
Ëndrrën time të bardhë
Dhe horizonteve kur të vete
Prap zjarrin do ta shof
Bota nga zjarri u krijua
Pse mos ta vemi edhe ne 
në zjarr Dashurine tonë
O ta krijojmë pêrsëri 
O ta bëjme fli




FJALËT E PATHËNA

Kur ti shkreh flokët në dritare
E hëna të shikon me zili
Mua më shkepen ëndrrat
Se të kujtoj e të kam mëri

Ti thashë të gjitha haptas
Sikur fëmijes kur i flet nana
Ti mbyllur ike e heshtur
Me fjalêt e pathëna

Ndoshta mirë që heshte
Se fjala jote më ban magji
Një lot dhe dy fjalë tua
Prap zemra ime të kish marr ne gji

Jo fati po mendjatapë na ndau
Unë ofshaj e ti ngarend në kohë
Kërkojme kot atë që kemi humbur
Për këte skam mëdyshje asnjë trohë

Mos u ngazëlle se do shkelësh majë fati
Më injorove dhe ndjenjat mi shkele
Ti fjalërënd e unë fjalët me shije mjalti
Në testin e dashurisë kësaj radhe ngele