 |
| Demush Mehmeti |
MUNDEM TË MOS E NJOH
Sikur më është bërë truri kërthizë e botës
Në të papërfillshën vogëlsin time
Kështu siç jam
Veshët më janë hapur
Sytë e ballit më janë bërë katër
Dhe për çka s’dua t’dëgjoj
S’dua të shoh
Të gjithat dua ti di
Kur edhe veten mundem të mos e njoh...
S’KAM FJALË
Mundën të quajnë dhe idhnak të krisur
Kur ate që dua e them
Naiv i papermisuar në vetën e parë
Llaps kotësie qyqar
Për vetlavdrimin s’kam fjalë
ORË E LIGË
Ty që të vrasin buzëqeshjet e mija
Të lëndon kjo e imja rritë
Gëzimi im të djegë prush
Hapit mi vënë pritë
Fatin ma përbuzë
Të marrtë e jotja orë e ligë
ÇKA NUK PRITËM
Jetuam dhe ashtu si mundëm
Siç dite
Çka s’kemi parë
Çka s’pritëm
Shijuam më të idhtën
E jetuam më të ndritshmën
Prite dhe më të mirën
Ket të hyjnishmën
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen