LENDINAT E MALLIT
Nuk të kërkoj të kthehesh pas, moj mike.
Nuk kam ku të të pres.
U vura flakë sarajeve kur ike.
I varfër do vdes.
Kudo që shkoj s’më pret njeri pas dere.
Gjithshka nga e para.
S’do gjendesh ti në shtegun tim kësaj here.
As vitet e marra.
Shpërrndava gjysma dashurish nëpër erë,
kur isha i ri.
Mbase Zoti i mirë m’i shfaq edhe një herë.
Të bëhem njeri!
Ty s’të dua më në lëndinat e mallit.
Nuk kthehem prapë në fillim!
Nëse je atje, nuk di ç’t’i bëj hallit.
… këtij të pabindurit, shpirtit tim!
