Buqetë me poezi nga Musa Dushica

Musa Dushica

ECJE...

Ora ime ecë, ecë...vitet numëron 
Edhe shekujt mat...
Ecë ngadalë, po nuk pushon,
Ecë me tren të gjatë...!

Kohëra ndan e nuk ndalon,
E urta orë, s’di të ngecur,
E në ecje shënon, shënon...
Mision ka per të ecur.

Të bardhën, të zezën në tre akrepa mbështjellë, 
Ecë e ecë e nuk rri kot...
Herë të mira, herë të këqia sjellë,
As e bardha, as e zeza s’e ndalë dot.

Në rrugëtim të pa fund...
Me të renë e me të vjetrën,
Thyen pranga edhe grila, boten tund!
Nga nje kohë kalon në tjetren...

Është shpatë e një kalorësi, 
Gjithnjë fitimtar...
Kurrë pa rreshtur ditë e natë,
Duke thënë se koha është ar!

Vetem zemëra ime e ngratë, 
Kur do ketë ndaluar,
Ka për t’a lënë thatë...
Po,dhe pa mua, ka per te shenuar...!

Po, po shënon, shënon...
Edhe pa mua, dimër e verë,
Kurrë nuk ndalon
Se shenuari...asnjëherë!

8 qershor 2018



TË FALEM...

Të falem e të lutem, prapë!
Më bëj tani dhe një arkivol,
Nga më të thjeshtit, që di t’i bësh, 
Nuk të kërkoj të florinjtë, si ata të mbretërve parahistorik!
Po, mos harro, të të pikoi një lot i vetëm, mbi të 
Që të njomë buzën time shkrumb, tani më te mpirë...
Një bilbil pranvere i vë nga krahu im i djathtë,
E një lule të tharë, nga krahu i majtë...
Të më flasin për pranverën e parë!
Petkun e bardhë si borē, i bleva unë 
Më nis drejt kopshteve të Edenit,
A drejt ferrit te Dantes, ku do ti vet, 
Se unë do mbyllë sytë...
Po, mos më thuaj: - Lamtumirë!

07. 06. 2019



VRASJE E LOTIT...

Loti im, i butë, i qetë...
I heshtur, i ëmbël loti im,
Loti im i rëndë, loti im i lehtë,
Loti im këgë, e kënga pikëllim!

Loti im i kulluar i ndjerë...
Loti im i ndritur, loti im i vrarë, 
Mallkim,motesh dimër e verë, 
Loti im jetim, ujëvarë e pa tharë!

31 maj 2019



LUTJE

Lënduar në shpirt, kësaj dite me shi...
Kësaj stine me mjegull, që qanë e qanë... e qanë!
Lënduar nga malli e halli, nga çfarë jo, as vet s’e di... 
Nga brenga nga jeta, që vretë e pretë e kurrë nuk pranë...
Me kupën mbushur e zbrazur, e mbushur...përsëri e përsëri!

Perëndi, me afsh shpirti të thërras!
Të falem, të lutem, e të falem prapë,
Kur je ti, unë mendjen pse vras ?!
Të drejtën, të vërtetën të mbrosh, 
se dhe unë për të, jetën time do jap!

28 maj 2019




PËR TY

Mbi faqen tënde, do vë faqen time, 
Një natë me yjet dua ta
kaloj,
Dhe me ty, që më sillesh në kujtime...
Me ty, që s’mundem tërë jetën të harroj!

Po, po, veq me ty, që gjithnjë të pata mall, 
O ëndrra e jetes sime, e bukur, e shenjtë, 
Sa herë nga dhimbja unë isha e jam në hall,
E dashur, toka ime...nëna ime e shtrenjtë!

Unë, biri yt i humbur, botës larg, tutje...
Lindur e rritur, me dashurinë tënde.
Netët kaloj zgjuar, jo, s’mundem të fle, 
Si fëmiu i braktisur, larg syve të një nëne!

E pra, nënë e dashur, të përbej në Perëndi!
Shtrije dorën tënde, n’lindje e perëndim...
Edhe skaj më skaj, në jug e në veri, 
Mos i lë fëmijët, të mbytur në pikëllim...për tëndën dashuri !

28 maj 2019




PAKËZ DIELL

Gjithëçka dua në këtë botë,
Aq sa yje ka në qiell...
Me ty dua të ndaj sot, 
T’marrë pak hënë, të jap ca diell !

Sa i madhë duket oqeani... 
Sa shumë deti paska valë, 
Sa lart ngjitet aroplani, 
E në letra sa ka fjalë ?!

Sa shumë shpirti vuan i shkreti...
E sa zemra është e mjerë !
Sa pulëbardha rri skaj deti,
Aq sa lule ka n’pranverë...

27 maj 2018




NATË...

Sa e gjate më duket kjo natë e errët, 
Edhe hënën ka mbështjellur në çershaf të zi...
As diellin s’e lëka të të vij në ëndërr, 
As qiellin e kalter t’a shohesh me sy!

E shurdhër memece, me njeri nuk flet, 
E heshtur në dukje, në shpirt pijanece...
Aty- ketu te zgjuar mban ndonje poet!
Edhe dhelpërat e lodhura, tinzare, shpirtkeqe...!

Poetet,shkruajnë ndonjë hymn, 
Thurrin ndonjë varg...
Kur oxhaqet rrallë mund te nxjerrin tym, 
E te lehura qensh, dëgjohën nga larg...!

Këto punë ka nata, nën petkun e zi... 
Me gjurmët e fshira e opingat mbrapsht!
Ç’i punon pas shpinde, kurrë dita s’e di...
E zeza mbi të bardhën në këtë botë të lashtë!



LOJË FJALËSH

Nganjeherë humb rrugën 
dhe fjala, 
Here penës i mungon ngjyra, 
Ashtu siç qetesohet dhe vala, 
E detit i qeshet fytyra...!




VALË KUJTIMESH

Siluetës sate, të pa parë, 
Rëndë gaboi, zemra ime
Lotët mbetën të pathare...
Shpirti i lodhur, ruan kujtime!

Re të errëta vijnë verdallë, 
Breshëri, rrëbesh...rrëbesh, 
Deti fryhet...ngrihen valë,
Të tërbuara, ngrihen shpesh!

Ti moj zemër e zhuritur, 
S’paske pasë një fije fat, 
Një ditë t’bardhë, për të pritur, 
Në këtë jetë, mister e t’gjatë.:.!

Ty, t’këndoj unë me kitarë, 
Një këngë malli, përmbi re, 
Mos ik, kthehu...e si më parë,
Këngën tonë, t’a këndojmë ne!

19 maj 2019