POETËT Poetët shpesh herë buzëqeshin syt i kanë plotë shkëlqim vështrojnë zogun n'fluturim Poetët nuk fantazojnë ata flasin me të gjithë botën vargojn vargjet dhe shoqrojnë gotën Poetët vuajn shumë në shpirt vuajn për dashurinë dhe gëzimin asnjëherë nuk e gjejnë zhgënjimin Poetët mbesin poet të rrethuar me vargje në fletore dhe lapsin duke mos e lëshuar prej dore. Prishtinë, 09. 01. 2020 NË DITËLINDJEN TËNDE SHQIPËRI Në ditëlindjen tënde tu thy zemra tu lëkund trupi por ti nuk u dorëzove Në ditëlindjen tënde nuk valoi flamuri me shqiponjë por, ata fluturuan me shqiponjën se ashtu Zoti deshi Në ditëlindjen tënde tu zbeh fytyra, po ti nuk u mrrole qëndrove e fortë bashkë pjeset tjera të trungut tënd, Kosovën dhe gjithë shqiptarinë Në ditëlindjen tënde nuk u përulem para Ismail Qemalit nuk u përulem para Adem Jasharit u përulem para teje dhe të mbajtëm të fortë. ( kushtuar viktimave nga tërmeti në Shqipëri) Prishtinë, 02. 12. 2019 KËTU DO TE MË GJENI U ula në guri tek rrezja e malit e lëshova syt nga fshati Mu duk sikur e shihja të tërin dhe po e mbaj në pëllëmbë të dorës Po shihja ato rrugica që dikur ishin përplot me njerëz dhe fëmijë që luanin. Mbrëmë pash në ëndërr shokët pash shkollën dhe klasën që na ishte bërë si dhomë jete. Dikur jeta kishte lezet Dikur edhe balta, edhe pluhuri kishin aromën e mirë. Sot, ku janë sot ditët që na mbetën vetëm një kujtesë? Ku janë shokët që të takoheshim, të flasim dhe të luajm si dikur... Eh, si na shpërndau jeta! Eci rrugës dhe i kujtoj të gjitha me radhë me shpresë se një ditë sërish do të bëhemi bashkë. Ju kujtohet kur u përshendetem ju pata thënë se unë këtu do të jem, edhe në gëzime, edhe në hidhërime... Kurdo që të vini, këtu do të më gjëni! Prishtinë, 09. 04. 2019
PSE S'PO KTHEHESH O ZOT! Kjo ditë e lodhëshme, e çoroditur kaloi, Si një grua e dehur, që është bërë tap, Mbrëmja, nëpër vitrina, plot ngjyra vërshoi, Si një toreador, që prej brirësh demin ka kap... Dhe për krishtlindje, gjithçka po pregatitet, Tapeti i kuq, në trotuar, vëmëndjen e prishi, Porsi një lehonë, që ka dështuar, ecin vitet, Duke pritur të kthehet, një ditë Jezu Krishti... Oh...këto pamje, më trishtojnë jo pak mua, Më lodhin, si të ngjitesha në katin e tetë, Një zonjë e çuditëshme, pranë meje u afrua, Dhe më foli në një gjuhë, që se dinte as vetë... Më pa e habitur, e zhgënjyer kish mbetur, Por dhe mua shpirti, me pikëllim m'u mbush, Se mu duk vetja, si të isha një i vdekur, Por, që akoma, nuk po e dinte këtë askush... Ç'është kështu me mua, çfar po më ndodh, Se po më duket, sikur ka humbur dhe shteti, Por dhe këtë javë, këshilli prap s'u mblodh, Se në sallën e teatrit, do të shfaqej Hamleti... Dhe mesnata shpejt, m'u ndodh fare pranë, Se si po më ikte, unë s'po e kuptoja më dot, Kjo mbrëmje dhjetori, si të tjerat s'më ngjanë Doja të thërrisja, :- pse s'po kthehesh o zot ! 6 dhjetor 2019.
FUSTANIN MBI GJU Dy pëllëmbë fustanin, E mban përmbi gju, Si të gdhëndur ngjanin Këmbët gjithashtu… Në qiell era retë, Një nga një shpërndan, Ti me sy i tretë, Dhe i thurë fustan… I thurë vetë me buzë, Sikur avull t'ishin Zjarrin me gjithë shpuzë, Brënda n'shpirt kishin... Më le një vështrim, Pastaj më buzëqeshe, E thirre shpirtin tim :, -Ndiqmë the, po deshe… Të kuptova vetë, Pa më thënë gjë fare, Tutje iknin retë, Ti m'vjen si manare... Rrije si e dehur, Flakë kishje në gji, Dielli rrinte fshehur, Të shihte me çudi... Vrënjtur ishte moti, Pranvera s'kish ardhë, Porsi një pikë loti, Gusha jote e bardhë… Gusha e jote ndrinte, Por gjerdan ti s'mbaje, Si bora që s'shkrinte, Lartë në Himalaje… Përherë vjen kështu, Të shihja çdo natë, Me fustan mbi gju, Jo fustan të gjatë... Vetë ti ëndërr je, Se të pashë mbrëmë, Dielli përmbi re, Ti në tokë si hënë… Më ngjaje si flutur, Me fustan prej reje, Vajzë kaq të bukur, Kurrë s'mund të gjeje... Po prisje e qetë, Diku do të shkoje, Era shpërndan retë, Ti statujë qendroje. 13 janar 2020 GRUA E LËNDUAR Ashtu siç ikin stinët, ashtu ike edhe ti, Pa më thënë, se do të vije, fillimisht, Por, stinët, çdo vit ikin, e vijnë përsëri, Ndërsa ti, s'do të kthehesh më, sigurisht… Unë të prisja, por jo ashtu siç më erdhe, Ti ndoshta, për diku tjetër do të shkoje, Një natë, gjithë mallin tek unë e derdhe, Si një re e zezë, me rrebesh e lëshoje.. Të brengosur kështu, nuk të kisha parë, E heshtur po rrije, dhe po flisje më rrallë, E kuptova, se shpirtin tënd e kishin vrarë, Brengën tënde, e ktheve gjithë në mall… Ishin çaste, që ndoshta, kurrë si harron, Dhe as në ëndërr, kështu si kishim parë, Por trishtimin e ktheve nga mall në pasion, Me psherëtima që dilnin, nga shpirti, i vrarë… S'ish vetëm psherëtimë, e shpirtit të lënduar Por, dhe diçka tjetër, që si gurë të rëndon, Se mbaje dot atë peshë, si grua e refuzuar, Si qelq u kris qielli, nga klithmat me pasion... Ndoshta s'të mjaftoi, e gjitha kjo, sigurisht, S'po e di, pse mua më zgjodhe, ashtu kot, Kujtova se ndjeve, diçka tjetër, sinqerisht, Se të pashë, që po të rridhnin dy pika lot… Dhe ike, jo ashtu, siç erdhe pak më parë, Në sytë e tu, sikur pashë, llavën si vullkan, Po të digjej, shpirti yt i lënduar dhe i vrarë, Dhe tek buza mbeten, pika loti kur të ranë 10 janar 2020 FLOKËGËSHTENJA, NGA TEPELENA Grykë e Këlcyrës, fëshfërinë, Nëpër Vjosë, vrapin e merr, Si pranverë, ka zbuluar gjinë, Dhe një kofshë, jashtë e nxjerr… Xhveshur fare, e pashë tek lumi, Si një statujë, tek sheshi Vjena, Për tre netë, s'më zuri gjumi, Për flokëgështenjën, nga Tepelena... Se pashë më, se si më humbi, Asnjë gjurmë, gjëkund nuk la, E kishte syrin, shigjetë plumbi, Mund të vriste dhe një pasha... Dhe kur qëndronte, ulur ashtu, Larg vështrimin, diku e mbante, Zbuluar kofshën, përmbi gju, Ndërsa shpirti, i saj po qante…. Eh, ky shpirti, që nuk ka zë, Dhe nuk arrin, që të flas dot, Por tek syri, s'i pashë asgjë, As qerpikët, s'kishin lotë… Lotin shpirti, brënda e mbante, Se po i digjej, i gjithë xhani, Flladi i lehtë, mund t'ja thante, Që po zbriste, nga Mezhgorani... E kërkova, unë gjithandej, Por një zë më thoshte:-mos, Se do t'vijë, vetë të gjej, Ndoshta vjen, nëpër Vjosë… Vërtetë do vijë, shpirti më fliste, Sy shqiponjë, përmbi bedena, Kështu e xhveshur, do të priste, Flokëgështenja, nga Tepelena. 6 janar 2020 S'DO T'MË KENI HARRUAR Vrapoja në heshtje, mbi vargjet e mija, Në rrugën e gjatë, si kalorësi i humbur, Ndërsa ditët e vitet, një nga një, i fshija, Si rrugëtar i lodhur, që ecte i përgjumur… Dhe doja të vrapoja, së bashku me ju, Në këtë rrugë të vështirë, e të pashtruar, Por, s'kishja, aq zë të thërrisja:- jam këtu,! Prandaj çuditërisht, më kishit harruar…? Por vall, kush jam unë, në të vërtetë,? Dhe çfarë lajmi, do t'ju sillja, që nga larg, Marothonomak ndoshta jo, por pak poet, Që gjithë shpirtim tim, e kam futur në varg... Si lule të freskëta, që çelin në maj vetëm, Në shpirtin tuaj doja, që të hynin po ashtu, Ndoshta si mjergulla të zymta ato mbetën, Dhe s'arritën dot, të vinin si aromë tek ju... Në xhamin e dritares, tek avjoni në fluturim Ballin tim me rrudha, i qetë kam vendosur, Por, kur shoh nga lart, me sy atdheun tim, Malli që shpërthen, nuk paska të sosur… Nuk mundem më dot, një fjalë që ta them, Hapësira e pafund, të gjitha m'i ka marrë, Ashtu në heshtje, një psherëtimë më vjen, Nga shpirti i trishtuar, dhe i butë myzeqar... Eh, ç'ma zbuten vitet, këtë shpirtin tim, Dhe më dridhet lehtë, porsi telat në kitar, Se nuk e plakën dot, as vitet në mërgim, Por mbeti përherë, si dikur djaloshar... Dhe po vij kështu, si kam qenë përherë, Por, përmbi supe, me shumë vite ngarkuar, Me ju të gjithë, do ta pija një gotë verë Ndoshta një ditë, s'do t'më keni harruar. 26 dhjetor 2019
MUNDEM TË MOS E NJOH Sikur më është bërë truri kërthizë e botës Në të papërfillshën vogëlsin time Kështu siç jam Veshët më janë hapur Sytë e ballit më janë bërë katër Dhe për çka s’dua t’dëgjoj S’dua të shoh Të gjithat dua ti di Kur edhe veten mundem të mos e njoh... S’KAM FJALË Mundën të quajnë dhe idhnak të krisur Kur ate që dua e them Naiv i papermisuar në vetën e parë Llaps kotësie qyqar Për vetlavdrimin s’kam fjalë ORË E LIGË Ty që të vrasin buzëqeshjet e mija Të lëndon kjo e imja rritë Gëzimi im të djegë prush Hapit mi vënë pritë Fatin ma përbuzë Të marrtë e jotja orë e ligë ÇKA NUK PRITËM Jetuam dhe ashtu si mundëm Siç dite Çka s’kemi parë Çka s’pritëm Shijuam më të idhtën E jetuam më të ndritshmën Prite dhe më të mirën Ket të hyjnishmën
