Maxhun Osmanaj - Dy poezi

Në Kalanë e Krujës

Në Kalanë e Krujës
Takova historinë
Gjergji më priti i pari
të tjerët ballëlartë më dolën para:
Zaharia Gropa, Pal Kuka, Lek Dugagjini
Tanush Topia, Mamica Kastrioti
Vrana Kontri, Gjergj Arianiti
Unë dardani i vogël i Dardanisë
T’i pashë rrënjët në shkëmb
këmbët në gurë, rrethuar në qëndresë mur
vizitorët e huaj flisnin me epikën
dilnin t’ushqyer me t’vetmen porosi
Gjergji, balli i kombit
Paska ruajtur ndër shekuj
të djeshmen,të sotmen, të nesërmen Arbëri
kalasë ia putha kujtimin
iu përkula legjendës - burrërisë
ende gjurma ndër shekuj
mbetet e gjallë, promethe e krenarisë  

Krujë, gusht 2014


Kam me ardh’ tek ti një ditë

Kam me ardh’ një ditë tek ti
Atëherë kur fare s’më pret
T’gjitha dhembjet,ndjenjat,gëzimet
Humbjet,dështimet,fitoret
Do t’I përziej në një trajtë
Do t’I dhuroj në buzët tua
Mos I kafsho as mos I përbuz
Se janë nectar e kohës së largët
Në humbëtirën e kohës na u trenten
Tash kur majat e bjeshkës me dëborë
Kanë mbuluar padrejtësisht fatin tonë
Prano si relikte, si gjurmë
Një dëshirë të djegur në flakë
Një dië fshehtas kam me ardh’
Si ushtar i një beteje të gjatë
të gjitha trofetë po i ruaj për ty
do ta zhvillojmë prapë një betejë
epilogun e dua pa fitimtar
vec shpirtit tënd tgjitha kam me ia falë.

Shtator, 2014