Dhimitër Kokaveshi - Shtatë poezi

STUDIMIT

Lexonte dhe vazhdimisht
lexonte
përmbi përgjigjet?...
Të gjitha mënyrat
përngjisnin shpirtngushtësisë
mos i dërgo
mes humbjeve!... Guximi
në të gjitha kontaktet kozmetike
dhe zona përceptimi
vetëm studimi, nuk i kthen fiktive
atë!... Ta atribuoj.

17-03-2015



X

Pasionet e saj?...
Të ftohta!
Ato dhe pse më ngjallnin vdekjen
Ironizonin!...
Sarkazmat e saj
I zbërtheja
Dhe më zbërthehej!... Mbi bukuritë
ajo, guxonte.
Jetës përqafuar!... Në udhëtim.
 
16-03-2015



X

Në përforcime investimesh
përmbi etik
zgjimet!... Κërkoj t'i mbroj
Si procedura
të luhatura kronologjike
ç'do cilësi
përmes aromave të tua
Nuk mund!... Τ'i rrefuzoj.
03-03-2015



NËNË DHE GRUA

Nuk fshihet dhimbje
e dashurisë
së nënës që dhuronë
zërin, e saj
të ngrohtësisë
na mbush në shpirt dhe në mjedis
ku lidhet jeta jonë.
O ndjenjë, e fotrë e dashurisë
fytyrë, e përkujdesit!...
Kujdesi ndezur na afron
një këshillin dhe puthja?...
Zgjon!... Na mbushni frymë
o përkëdhelje
e shpirtrave të thellësie
skëlqimi juaj, s’ matet.
Prehrin e nënës, s’ vizatoj
veç rri i përqafuar
me dhimbjen e saj, gëzim a ndjenjë
na mbani gjithmon zgjuar.
Dhe zëri juaj kur na fton
dhuratë qiellore, po na zgjon
si një stoli, mbi emocion
mbuluar prehrit tuaj.
Aty ku falet dashuri
nuk ka më t’madhe pasuri
dhe shpresën lini, zgjuar.

2015/08/03



VESË, A SHI?...

Shiu, lëshohej ngadalë
prej lartësive
lagte dritën dhe mua?!...
Më vesonte!...
Gjithë lartësitë e ëndrrës
së arritur
në një potere bubullimeje
kërkoi
mbi zbukurimet, një thyerrje
dëgjimesh
më thyente me errësirat
e një loti
ku vetetimat!...S'e ndriçojnë
dhe ajo?!...
Përçmuar, filloi udhëtimet
nga zbritjet qiellore
ku vetë zoti, nuk e gdhëndte dot
Një sqot!... Zemre, kërkoi
t' na afronte
ëndrrat e vrara, m'i kërkonte
Iluzion.
Dhe unë dhe ti?... Sërish
nëpër dëgjimet
A vriten ëndrrat me një sqot?!...
Veçse ajo, ajo, ajo na zgjon
Braktisjet
ja afroj mes zjarreve të dashurive
sqota nuk mundet
t’i gjurmoj, si psheretimat
Luante
përmes rrëmbimesh, linte
rrefimet, një zë i ulët!...
Kur thumbonë.

06-03-2015



REFLEKSIONE

Nuk di se ku të përqendroj
aq dashuri
aq dashuri përmbi vështrimet!...
Më zbusin!...
Dritën e ikonës tënde
aq ëmbëlsisht
aq ëmbëlsisht mes hënës
depërtoj dhe ajo?!...
Ajo!... Magji,... vështrimesh
më lëshon
po veç me të, nuk ndaj
dhe nuk i fal
gjykimet!... Mbi rreze
reflektimesh
më mbulojnë. Më mbulojnë
dhe shpirtin
ma zbulojnë në dashuri
më shndrit
o bukuri!... Sa lart' m’i ngjit
sa lartë m'i ngjit!..
Vështrimet
mes hënës dhe ty, s'i krahasoj.
S'të krahasoj
dhe pse gjurmoj mes neteve
në dritë
mbi dritën?!... Oh!... Dritën
pas teje
aq ëmbëlsisht e përjetoj
kur rifreskon!...
Rrethimet.

06-11-2013



PA FRESKI

Udhëtoja!...
Kalldrëmeve aty ku gurët
grryheshin
trokitjeve dhe lodheshin
ashpërsisë
së njerëzve!...U harruan.
U harrua!...
Edhe qyteti dhe bashkë me të
kënga!...
Ηumbiste, bukurinë e saj
po vyshkte
me gratë!... Freskia
varosej kokulur.

16-02-2015