Fehmi Ajvazi
UDHËTIMI PËR NË SHTËPI
Fluturuan dhe ranë në lak
Yjet u shkëuptën nga shtjella e dritës
Mbështollën me zjarr atdheunAcari në zemra etërish trokiti
Nga një botë e përhumbur
Lajmës-memec shekulli…
Tre veta hynë në legjendë
Nëpër mjegull e vetëtimaS’ish lojë ëndërra e tyre
Ish liri prej murmurimash
Gjethet në bronx u shndërruan
Vargjet në testamente mbretërishTë tre po ktheheshin nga u nisën
Ta preknin pragun e shtëpisë
Me gjakun që se lau kurrë
Ujët e Albanisë…
Kalorës të një nate
Shihni si kalërojnë miteepoka komplote
Nuk janë të vdekur
veç janë pak të lodhurAta të tre sjellin në atdhe
fatin e harruar të një
shqiponje…
KODI I LIKUIDIMIT
SEKRET
Të gjithë janë të heshtur
Kont mbretër perandorBota e gozhduar n’mure
Zhgërryhet n’gjokse
Popujsh…
Është shekulli i ëndërrave
Është koha e likuidimeve
Vrasësit janë në delir
E një dorëshkrim i humburFundoset n’gjirin e shekujve
Alarmet s’dëgjohen as krismat
As lutjet e shenjta n’AlbaniGjithçka e ngrirë kohëve
Veq ëndërrat gjëllojnë
Ëndërrat dhe idealet
Shkunden n’prehër nënashE kthehen n’lot grash të
Ngrata…
Ky është fati hyjnorë
Në panteonin e PopullitKu flijimi është liri
Ku vdekja është yllnajë
Ata kanë ecur në pakthim
Në sferat ideale-kozmikeTa sjellin dorëshkrimin
E përgjakur në mbretërinë
e re…
ET SPIRITUS…
Barka e Noes ishte duke ardhur
Kanionit të Naisusit përpjetëE sillnin erërat ciklonet e zjarrit
Të gjente një tokë me jetë
Dhe një Zot të vërteë…
Te këmbët tona të zbarkonte
Fisi im nga zhbërja të shpëtonte…
Ish e thënë të lindej që të ringjallej
Ndryshimi njerëzorë n’gjenezëDrita jonë t’mos shkymej
Nga shtjella e natës së zezë
Hyji tha: e pafund është dashuria
Përballë çmendurisë dhe trishtimitPërballë mëkatit dhe pendimit
Barka e Noes s’ishte mashtrim
As lëngatë përfytyrimiShpirti ringjallej përgjithmonë
Mbi rrugë të gjakosur
Në sytë e shenjtërimit
Toka e Premtuar ish
E bukur e lirë si EdeniE pafund s’i qielli…
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen