Biser Mehmeti: Pesë poezi

DIELLI NË MËRGIM

Dielli në mërgim u tret
nata lakuriq zgërdhihet
lumin e derdh fytyrës

mbi pullazin që fle
shtriga kreh flokët
në pasqyrën e thyer

vatra me shtatë plagë
ndërron lëkurën e tretë
po kurrë nuk vajton

ferrat mbijnë në sy
foshnjet harrojhnë të rriten

bashkë jemi e s'mund të shihemi
në rrugën për në ferr
që fshihet prapa errësirës




RRUGËT PLOT GJURMË DJALLI

Rrugët plot gjurmë djalli
mbjellin vdekjen e paralajmëruar
në natën pa mëngjes

Koha rrëshqet nëpër qepalla
ku një korb i ngordhur
këngën e përmortshme këndon

varrtarët vdesin duke hapur varre
nëpër rrugët e braktisura
derisa vetë mbesin mbi dhe

me shekuj presim diellin
të lindë përtej shtatë bjeshkëve
atje ku dielli e ka folenë

foshnjet s'guxojnë të rriten
kur e shohin varrin e hapur
që i pret me krah të thyer

(14.03.1999)





FERR MBI DHE

Nuk mund ta shpëtoj vetveten
nga ky ferr mbi dhe

në mëshirë të djallit
me fatkeqësinë në sy

kobi bën roje ditë e natë
më vështron me pushkë në duar

jeta pezull në horizont
varri i hapur më pret

vdekja më shpejt se era
më kërkon nëpër hapësirë

bishat me gojë të hapur
nuk ngopen me gjakun tim




JETËN E VARI NË GOZHDË

Në çdo mbrëmje
Jetën e vari në gozhdë

Korbat krrokasin pa pra
Mbi fytyrën time

I vdekur pres kalorësit
Të më shpiejnë në ferr

Me zogjtë e ngordhur
Braktisi folenë e vjetër

Qentë endacak më ndjekin
Duke hëngër gjurmët tona

Harrojmë të jetojmë
Në një kohë të dhunuar





KORBAT HAJNË GJELBRIMIN

korbat po e hajnë gjelbrimin
që të mos vjen pranvera

të vdekurit i nxjerrin nga varret
dhe ua vërbojnë sytë

në mëngjes e sjellin ferrin
që vdekja ta humb rrugën

fëmijët vdesin nga acari
së bashku me ëndrrat e kalbura



Marrë nga profili i poetit në FB