Freitag, 28. Juni 2013

Cikël poetik nga Alexandra Adami

Alexandra Adami

MOJ E NJOM SI TRENDAFILI

Moj e njomë si trëndafili,
sevdan ta ka hedhur Ylli.!
Buzëkuqe si qershi,
Yllit seç ia bën me sy..!

Ah, kur shkon porsi pranvera,
më e bukura nga te tjera,
Ylli seç ta ka sevdan,
për ty vdes aman ,aman.!

Moj mes holl e shtat selvi,
bëja pak Yllit me sy,
si pishtar digjet per ty,
për ata dy syt e zinj...!!

 E HUAJ JE TI

Që fëmij,ndieja shumë vetmi,
me ta nuk lozia,dhe pse isha aty,
një fjal kumbonte, thellë në veshët e mij,
"E HUAJ JE TI"!

Mësusët m'shihnin ndryshe nga të tjerët,
dhe shkolla nuk më sillte kënaqsi,
një fjal kumbonte thellë në veshët e mij,
"E HUAJ JE TI"!

Si zogj shtegtar vitet ikin shpejtë,
bashk me ta ndryshon dhe çdo njëri,
prap një fjalë, gjithmon mbetet aty,
"E HUAJ JE TI"!

Në çdo hap shoh dyer të mbyllura,
ëndrra gri që mbushin jetën tonë,
dhe një fjal që gjithmon tingëllon,
 "E HUAJ JE TI"!

 BRIGJET DO PERQAFOJ

Një urë e vjetër,e një kohe tjetër,
e skicuar vetëm përmbi letër.!
Ke frik te ecësh, se mos rrëzohesh,
mos bie nga ura, këmb-kokë coptohesh.!!

Urën do prish,barrikadat do rrëzoj,
mbi gërmalla, urë tjetër do ndërtoj.!
forcuar me hekur dhe beton,
kështu stuhia e jetës dot se rrëzon...

Mbushur me drita, si yll që vezullon,
të hedhim hapat ura seç na fton,
duar shtrënguar, të ardhmen pikturojnë,
Brigjet me brigje të bashkuar gjithëmonë

 SE DUA MESHIREN

Me yjet e henen,bera nje betim,
lot mos te derdhi me shpirti im.
Po besen qe dhash dot nuk e mbajta!
lotin qe derdha e perpiu balta.!

Mos!me than yjet:Mjaft, tha dhe hena..
besen na ke dhenë,kujto fialet e thena.!
Dhe ashtu e plagosur u ngrita nga balta,
me yje buzqeshjeje veten mbatha.!

Jo!s'do me shihni o njerez me te qaj..
plaget e mia thellë brenda do i mbaj.!
Me buzqeshje fallco veten do mbuloj,
meshirë nga askush kurr s'do kerkoj..

QESH FATI ME NE

Në rrugë të pashkeluara,
ku bari gjelberon,
ne hapa te pahedhura,
jeta ty të drejtonë. !

Endrra të pashprehura,
buzqeshje te fshehura,
bien lote margaritar,
neper syt enderrimtar.!

Fati qesh me ne,
ashtu siç do ai,
disa i ngre ne qiell,
disa toka i përpi...!

S'ështe fare i drejtë,
ky fati njerëzor,
po e pranojm s'e pranojm,
se kemi ne në dorë.!

Në rrugë të pashkelura,
mbushur plotë me lule,
i therrita fatit tim,
të më mbush me nure..!!

Mittwoch, 26. Juni 2013

Cikël poetik nga Kreshnik Hoti

 
Kreshnik HOTI
 
DEA

Të duhen një parë syze Dea
Ndryshe kurrë s’ke mu zhvesh nga mitet.
Shekujve ke me mbart gurin e Sizifit
Gjithëherë ke me jetu kohen e Migjenit
Në gjoksin e mermertë do e ndjesh Trishtimin e Driteros
Vëri syzet Dea
Qeshu Dea.

MUJO

Të lyp Oda Mujo
E Ti heshtë
S’je askund
Rapsodë po ta lën Eposin
Dhe rëndin pas kiçit ,artit të rrëjshem
Si ke në krahë me Ajkunen
Zanat
E je prish me të vëllanë
Bajlozi i zi po ta rrënon Kullen
Copë burrnie s’te ka mbetë
Guret si hedh me prej Kodrës në Kodër.
E ata që e mbajnë sot emrin tënd
Mund t’i hedhin veç nën përftyrimin e drogave.

BALADA E MURIMIT
Vjen prej andej ku Dielli mbyll sy
Në rrënjet e degëzimit tënd
Dhe projekton Ura
Në brigjet e lumit tim
Me thuaj
Kush flijohej dhe muroste veten
Të lidheshe me Agun
Unë apo Ti
Kush….!?

LAJMET

Baba i ngritë volumin kutisë magjike
Nana qëron qepen
Brisku me ngjan që gjakos Globin
Mua me djegun sytë
Mbushen lot.

EURIDIKË

Mot me shi në fytyren tënde
Euridikë
Dielli nuk do dalë
Vrapo drejtë perendimit të tij
Me pelerinën e natës
Deri sa në mëngjes t’i puthesh
Sytë e tij të zjarrtë.
Do e hapesh
Mendjen
Zemren
Besom ..!?

PËRENDESHA IME DEA

Je religjion në veti Përendesha ime Dea
Shtati i yt Tempull lutjesh për mua
Unë nuk i mbijetova kohes se donin Hëna dhe Kryqi
Por se Ti kishe një lindje
Dhe deshi Hyji

Donnerstag, 20. Juni 2013

Poezi nga Fran Ukcama


A KA NDOKUND PRANVERË PËR TA BLERË?!

Syni nuk ma kapi,
as zemra nuk e pa,
më humbi rrugëtimit, kaherë,
qysh se kam le,
një stinë më mungon, s`më del..
- O pelegrin, drumtar bestarë,
A ka shitore, ktej anë,
Në mujsha për ta blerë,
A ka ndokun pranëverë ?


DASHURINË GJETEM TË DY
Dashuri gjetëm në sy,
Zemrat shkrijnë, bornajat sot
Një ortek në dhjetë minuta,
Një vetimë që vetë u dogj! 

 U VYSHK NJË LULE POR ZEMRA JO

Ballkonit tim u vyshk një lule,
gjethet dhe gonxhet rënë pikëllim,
nuk di pse kaq , me kaq përulje,
ndjej dhimbje, ndjej dhe pak trishtim..

E doja lulen si femijë, si shpirtin,
e shikoja mengjeseve në dritë të syrit,
petalet përkthelja, dhe e merrja grykë,
lulja e shtrenjta, shënja e kujtimit..



 KY CUNG JAM BASH UNË

Kur isha i ri djal,
ketu ishte një pip frashni i bardhë,
tuflaku dashuronte një thellezë,
unë për inat ma të bukur një çikë,
kroi shumë ujë rrodh pa pra`,
shumë mote qyshkur paskan ikë
te guri i murrm ,
ka mbet një cung,
ku cungu i himun, bash kankam unë,
e mbes si behot humbur në legjënda,
po klith imshtnajes, çetave të verdha,
ku vajti ,zo, çika,
ç`u ba thellëza?!!!

Mittwoch, 19. Juni 2013

Poezi nga Mustafë O. Hoxha